Hey, dankjewel voor jullie superlieve complimentjes!!! Hier het nieuwe deel. Zoals beloofd een nieuwe personage, maar Lisanne leert hem op een bijzondere manier kennen ... (Owja, sorry voor de rare spelling van nurd..., geen scheldwoorden in mijn verhaal ;)

“Een negen.” Antwoord ik zachtjes, “afgerond.” hij zich om en loopt weg. Thank god heeft hij het niet gezegd.

Ik ben goed op school. Dat maakt me in de ogen van anderen een nurd. Ik vind mezelf geen nurd. Maar ach, wie ben ik om over mezelf te oordelen. Dat doen anderen wel over mij.

Alweer pauze. Ik loop naar m’n kluisje, Pim staat er al. Ik pak m’n gymtas uit m’n kluisje terwijl hij vraagt: “Hoe was geschiedenis?” “hmmm”. En we lopen de trap af. “Wat is hmmmm?” “gewoon hmmmm.” “Okéeeeee….” Dit is de eerste pauze die ik in de schoolhal doorbreng. Wat een hoop mensen. Ik blijf van schrik stilstaan. Pim sleept me mee. Hij zegt hoi tegen een heleboel mensen, ik vraag me af waarom ik hem vanochtend dan alleen zag staan. We lopen nu redelijk hard. Hij sleept me nog steeds mee. KNAL.

Dank je Pim, je sleept me zo hard mee dat ik tegen mensen aanknal. Tegen mensen van het andere geslacht. Tegen helemaal niet lelijke jongens. Nouja, ééntje maar. En hij kijkt nogal chaggie. Omg hij is zo knap. Ik probeer zo onschuldig mogelijk te kijken.