Hé, hier weer een deel van het verhaal. Nu kom je wat meer te weten over Lisanne zelf, want waarom is ze zo anders??? Have fun!!!

Ik zal eerst even wat meer over mezelf vertellen, dan wordt alles wel duidelijk. Ik heet Lisanne Langmeer. Ik ben 15, zit in 3 gymnasium (dat is vwo +grieks en latijn). Mijn kledingstijl is de mode, maar dan wat extremer. Niet zo extreem zoals de modellen die op de catwalk lopen voor grote merken, nee, gewoon wat er nu in de winkel hangt maar dan met mijn eigen stijl. Ik speel graag muziek, ik speel fluit. Ik moet trouwens nog op zoek naar de muziekschool hier, ik ben namelijk net verhuisd. Qua muzieksmaak val ik dus echt buiten de boot. Ik houd niet zo van de muziek van nu: top 40. Sommige liedjes wel, maar bij de meeste liedjes denk ik gewoon: NEE. Maar het maakt mij niet uit of anderen dat leuk vinden, ieder z’n smaak. Ik houd veel van de muziek van Glee en van jaren ’60 muziek zoals The Beatles en The Monkees. Ik kan ook wel zeggen waarom: Het draait daar niet alleen om de zang en de beats, maar ook gewoon nog om de muziek.

PIEP… en weer back in reallife. Die bel maakt echt een irri geluid. Pauze, eindelijk. Eventjes tijd voor mezelf. Nu die wifi regelen. En een kluisje, ik loop nog steeds rond met m’n jas over m’n arm. Ik loop naar de receptie. De mollige vrouw is weg, er zit nu een wat oudere man, hij lijkt me wel vriendelijk. “Hoi, ik ben nieuw hier, ik eh.. heb nog geen kluisje, en ik weet ook nog niet hoe ik moet inloggen.” “Oh, hebben je klasgenootjes je dat nog niet verteld?” “Nee meneer”. “Oké. Hier is je kluissleutel, je nummer is 478, de trap op en dan naar links. En ik ga op pad. Op jacht naar m’n kluisje. In de grote wildernis der middelbare scholieren.