Στο παρόν άρθρο θα ήθελα να γράψω για την εμπειρία μου στις Πανελλήνιες, καθώς σκέφτηκα ότι πολλοί από εσάς που δεν έχετε τελειώσει ακόμα το σχολείο θα ενδιαφερόσασταν για κάτι τέτοιο.

Καταρχάς, οι Πανελλήνιες με δυο λόγια είναι οι εξετάσεις που δίνεις στο τέλος του λυκείου αν θέλεις να συνεχίσεις σπουδάζοντας σε μια σχολή. Ουσιαστικά συναγωνίζεσαι τους υπόλοιπους μαθητές της χώρας. Όταν λοιπόν ακούτε τη λέξη "Πανελλήνιες" σίγουρα θα σας έρχονται στο μυαλό λέξεις όπως "άγχος" και "κούραση". Και καθόλου άδικα αφού είναι αλήθεια.

Προσωπικά περνούσα ώρες πάνω από βιβλία λύνοντας εκατοντάδες ασκήσεις (χωρίς υπερβολές). Υπήρχαν μέρες που ξυπνούσα πρωί πρωί για να λύσω... Φυσική και μέρες που δεν διάβαζα και ένιωθα άπειρες τύψεις γι'αυτό. Εκεί που άλλες χρονιές δεν άντεχα να διαβάσω 2 ώρες τώρα έπρεπε να αφιερώσω τουλάχιστον τις τριπλάσιες!!! Αν το μετάνιωσα; Όχι. Ήθελα να το κάνω γιατί είχα ένα στόχο.

Την ημέρα που θα έδινα το κάθε μάθημα ένιωθα ότι υπήρχε κάτι που ξέχασα να μάθω, κάτι που παράλειψα ενώ ταυτόχρονα δεν μπορούσα να πιστέψω ότι εγώ έδινα Πανελλήνιες. Παρόλα αυτά κατάφερνα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και να προσποιηθώ ότι έγραφα ένα απλό διαγώνισμα.

Όταν πλέον πέρασαν οι μέρες κατάλαβα τα εξής πράγματα: ότι είχα διαβάσει όσο πιο πολύ μπορούσα και δεν είχα παραλείψει κάτι. Ότι δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεσαι γιατί ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Και το πιο σημαντικό, ότι ο μόνος που πρέπει να κοιτάς να προσπεράσεις είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.

 Το άρθρο συνεχίζεται.