Herkesin aklında mutlaka ama mutlaka bir öğretmeni ve öğretmeniyle ilgili bir anısı vardır...

kimininki hüzünlü, kimininki komik kimininki ise ders verici...ben de minicik bir anımı sizlerle paylşamak istiyorum AMA ONDAN ÖNCE BİZLERİ TIPKI BİR NAKIŞ GİBİ İŞLEYEN TÜM öĞRETMENLERİMİZİN BU KUTSAL GÜNLERİNİ KUTLUYORUM...

İlkokula giderken o 24 kasım'da bazı nedenlerden dolayı öğretmenime hediye alamamıştım...Annem hastahanede yattığı için babam onunla ve kardeşlerimle ilgilenmekten bu ayrıntıyı atlamıştı...Ben de - çok düşünceli bir çocuk olduğumdan - onu sıkboğaz etmedim '' Hediye Hediye'' diye...Neyse uzatmayayım ben hediyesiz bir şekilde okula gittim...Tabii tüm arkadaşlarım süslü hediye paketleriyle gelmiş ve içlerinde gerçekten çok ama çok değerli, paketler de var...

Herkes hediyesini ve çiçeklerini alıp öğretmenimizi öpmeye gitti. Benim hediyemin olmadığını farkeden sınıfın tüm gıcıkları bana laf atmaya başladılar '' Ah yazıııık siz bu kadar fakir misiniz? Bir çiçek de mi alamadın deseydin sana parar verirdim'' vs.vs. 

Tüm bu söylencelere hazırlıklı olarak ben gardımı almıştım. Babamın kağıttan yapmayı öğrettiği laleden yaptım ve ona saçımdaki kurdelayı çıkartıp bağladım. Gayet kendinden emin  bir şekilde sınıftaki son öğrenci olarak öğretmenimin yanına gittim ve elini öpüp O'na yaptığım bu kağıt  kurdelalı laleyi verdim sonra da'' Bunu sizin için BEN yaptım öğretmenim Gününüz kutlu olsun Sizi çok seviyorum'' dedim.

Öğretmenim beni kucakladı, boynuma sarıldı ve dedi ki '' Sen bana dünyaları verdin... Bu şu hayatta alabileceğim paha biçilemez bir hediye... Sana söz veriyorum bunu ölene kadar saklayacağım''  O an bu sözlerden cok öğretmenimin bu şekilde onore etmesi beni daha mutlu etmişti taaa kiii yıllar sonra bir arkadaşımın düğününde bu mükemmel insana yeniden rastlayana dek...

Beni görür görmez tanıdı ve evine kahve içmeye davet etti...

hemen ilk haftasonu için randevulaştık ve bu defa öğretmenimin evine giderken muhteşem bir çiçek yaptırdım. Lezzetli mi lezzetli çukolatarla sanki kız istemeye gider gibi öğretmenimin yolunu tuttum...

Beni karşısında bu kocaman çiçeklerle görünce bir kahkaha attı! Bunlar çok güzeller ama ben her yaşın için ellerinle yapacağın bir kağıt laleyi tercih ederdim'' dedi.. '' Öğretmenim'' dedim utanarak '' Hatırlatmasaydınız o günü keşke bana...'' Çok kızdı bu lafıma! ''Sen ne diyorsun?'' dedi. '' Senin utandığın o laleyi ve kurdelayı ben çerçeveletip evimin en güzel yerine astım'' ''Bir öğretmenin meslek hayatında nadir yaşayabileceği bir güzelliği bana yaşattın.Allah da sana tüm isteklerini versin'' Bu söz karşısında gözlerimiz doldu birbirimize sarıldık ve günün geriye kalanında eski günleri anıp durduk...

Burdan canımın parçası bugün ''BEN'' olmamda anne ve babam kadar katkısı olan öğretmenlerime sesleniyorum:

SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM...