İnsanların bizi kabul etmesi için onların yanında;olmadığımız bir kişiyi gerçekten oynamak zorunda mıyız?Cebimizde daha kaç tane maske taşımalıyız.Onlar bizi ''biz'' olarak kabullenene kadar mı?Gerçekten kolay mı insanın kendinden kaçması?Bazı insanlar,hayattan kaçarak ''kendinden'' de kaçabileceğini düşünüyor.Nerede görülmüş birkaç şehir ilerlemekle yok olduğu önyargıların...Evet,asıl sorunumuz bu bizim...önyargı...Önyargılar yanlış olabileceği gibi doğru da olabilir,ama bu önyargı olduğunu değiştirmez.İşte bir önyargı daha...Kim olursanız olun;insanlar sizi daima yargılayacak.Bu nedenle sadece olmak istediğiniz kişi olun.Doğduğumuzda o kadar saf ve masumken;sadece uyumak isteğimizde ve acıktığımızda ağlarken.Çocukluğumuzda bir şekerle bile mutlu olurken neden şimdi bu cümleleri kurarken mutlu kelimesinden önce ''bile'' gelir?Bence neden demekte saçma artık.İnsanlar acımasız,isyankar,vefasız olmuş.O insanlar yüzünden iyilere bile güven kalmamış.Herkes birbirine önyargıları yüzünden ''Aman,dikkat!'' diye yaklaşır,birileri ölsün diye dua eder hale gelmiş.Filmler bile özenmiş insanların bu çirkinliğine...

  Her kötü olayda kadere inanılır,Allah'a dua edilir olmuş,ama güzel olan her şeyi ben yaptım der hale gelmiş insanlar.Kısacası ikiye bölünmüş bu dünya;insanlar ve robotlar...