Odcinek 2: Śpiąca królewna

-Dostaniesz pieniądze - powiedział jej ojczym-  jeśli na nie zapracujesz, akurat poszukuję kogoś do mojej kancelarii, na pół etatu, jeśli chcesz pieniędzy, to zacznij od jutra. Aurelia nigdy nie pracowała, z wyjątkiem festynu letniego. - O nie- pomyślała, wyjęła notesik i już miała zacząć dzwonić do przyjaciół o pożyczkę, ale stwierdziła, że to zepsuło by jej wizerunek na długie lata. Na drugi dzień po szkole poszła do kancelarii ojczyma, ale nie wiedziała, że praca asystentki jest tak ciężka "przynieś to", "odnieś tamto", "załatw sprawy na mieście".
-To tylko głupie 5 godzin dziennie, dam radę.
Jednocześnie wiedziała, że bez pieniędzy nie zrobi wymarzonej imprezy, na szczęście dostała dniówki, więc mogła na bieżąco po pracy zajmować się przygotowaniami do najważniejszego dnia w jej życiu. Nadszedł ten ważny dzień, goście zaczęli się schodzić, lecz Aurelia czuła się zmęczona, szkoła, nauka, praca i impreza odcisnęły piętno na niej, tak więc cztery godziny później Aurelia zasnęła na kuchennym krześle. Ojczym Aurelii poprosił Artura, żeby zaniósł ją na górę do pokoju, więc Artur wyciągnął ją delikatnie z krzesła i zaniósł do jej pokoju, położył ją w łóżku, nakrył kocem i szepnął do ucha.
-Śpij moja śpiąca królewno.
Ranem Aurelia uświadomiła sobie że nie pamięta połowy imprezy, czyżby była tak zmęczona, że zasnęła?
Zeszła na dół do kuchni gdzie siedzieli jej rodzice.
- Biedna, byłaś taka zmęczona że usnęłaś nie mal od razu i Artur musiał cie zanieść do twojego pokoju.
- Czyli że impreza była be ze mnie? Mój najważniejszy dzień w życiu był beze mnie? Tato, dlaczego mnie nie obudziliście? Popsuliście mi taki dzień!