Hoi hoi lieve lezers, hier het nieuwe deel!!! Lisanne had in het vorige deel een botsing met iemand ... hier het vervolg ;)

“Bijzondere manier van iemand begroeten heb jij.” Oh nee, die stem ken ik. “Nou, vanochtend in de fietsenstalling deed ik het nog normaal, of niet?” vraag ik, terwijl ik op kijk naar het gezicht van Liam. “Klopt, maar ik vind deze manier best speciaal, volgens mij is deze begroeting alleen voor mij?” Ja, dat komt omdat ik zo’n kluns ben om tegen de knapste jongen van de school aan te knallen, twee keer. “Klopt, maar ik moet gaan, ik moet nog wat brblbrlblrk” Ik maak m’n stem steeds zachter zodat hij het laatste niet hoort, want eigenlijk weet ik zelf niet wat daar hoort. Ik zie dat hij nogal verbaasd kijkt en z’n lippen maken het woordje ‘doei’.

“Knalde jij nou net tegen Liam Mikse op?” het foundation meisje staat daar met haar mond open, zo van: omg hoe kun je dat nou doen? “Ja klopt, maar maak je geen zorgen, hij is helemaal oké.” “Gelukkig maar, ik zou zo kwaad worden als iemand mijn vriendje iets aandeed …” zegt ze met een gemene blik. Haar achtervolgers knikken wild mee, ik vraag me af waarom hun hoofden er nog niet afvliegen.

En tot zover mijn verliefdheid op Liam. Hij heeft dus een vriendin. Ik ben boos op Pim, dat had hij wel even kunnen zeggen. Ik prop mijn jas chagrijnig in m’n kluis. Ik zie de hal langzaam volstromen met leerlingen met verwaaide kapsels, gelukkig woon ik dicht bij school. Ik check snel nog even mijn kapsel in het schermpje van mijn mobiel, fijn één mega pluk staat gewoon recht omhoog. Liam zou wel gedacht hebben: Hé die eenhoorn knalt weer es tegen me aan …