Rhythm and blues (R&B, R'n'B) wywodzi się z jazzu i bluesa. Gatunek ten powstał w latach 40 XX wieku w Stanach Zjednoczonych, zaraz po zakończeniu II wojny światowej.

W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych R&B i rock rozwijały się równolegle, przenikając się nawzajem. Artyści rockowi (Jim Hendrix, The Rolling Stones, Yardbirds, Procol Harum, Blood, Sweat and Tears) inspirowali się stylem R'n'B - technikami aranżacyjnymi i rytmami, a wykonawcy R'n'B (np. Tina Turner, Ray Charles) 'zapożyczali' je od artystów rockowych.

Istnieje także liczna grupa artystów, która tworzy stojące na pograniczu rocka i R'n'B własne style muzyczne. Przykładem takich wykonawców są: Tina Turner, Beyonce, Nelly Furtado, Prince...

W dzisiejszych czasach określenie Rhythm and blues nazywa wszystkie nurty muzyki rozrywkowej, w której pojawia się rytmiczny blues lub jego elementy (podobny do bluesa wokal oraz, tworzone często przez automaty perkusyjne, rytmiczne instrumentarium. Terminu tego używa przykładowo American Music Association, która przyznaje nagrody Grammy, między innymi w kategorii R&B.

Pierwotny R&B (z lat 50 XX wieku) odznaczał się wielogłosowymi śpiewami, wokalem wywodzącym się z bluesa i przystosowanym do szybszych rytmów, a także instrumentarium złożonym z instrumentów perkusyjnych i dętych, gitarach oraz pianinie. Charakteryzował się również brzmieniem organów Hammonda i akustycznych gitar zaopatrzonych w generatory drgań.

Dzisiejsze R'n'B jest złożone z elementów występujących w popie, soulu, a także hip hopie.

Dziękuję Wikipedii za informacje i Google za grafikę :)