Hey, Hier deel 2 van m'n verhaal. Voor de duidelijkheid: het is niet reallife, maar sommige delen wel. Niet alles dus ;) Hope you'll enjoy it ♥

Ik heb de klas zelf nog niet ingekeken, ik durf niet. "Oh, en hoe heet je dan?" "Ik heet Lisanne." zeg ik, weer zachtjes. "Oké Lisanne, we hebben hier geen vaste plekken, dus ga maar ergens zitten. Ik ben meneer Van Reemen." Ik kijk de klas in, zij kijken naar mij. Ik probeer de ogen te ontwijken, op zoek naar een tafel. Bij de tafel pak ik mijn wiskundeboeken uit m'n sterretjes east-pak tas. Gelukkig ben ik niet een ramp in wiskunde....

PIEP…. Ik schrik me rot. Wat is dat voor een geluid??? Ik kijk snel om me heen. Iedereen pakt zijn/haar boeken bij elkaar en propt ze in hun tas. Ik doe maar snel hetzelfde. Ik pak m’n smartphone, volgens mijn vader moet je hier wifi hebben. Hmmm, dat moet ik maar even uitvogelen in de pauze. Nu heb ik … eh…. Mentorles. Wat is dat nou weer?

Mentorles is dus eigenlijk klassenles. En een ramp. Ik moest voor de klas staan en mezelf voorstellen, wat vertellen over mezelf. Niet dat ik problemen heb met voor de klas staan, maar wel met dat gegniffel en gegiechel. Ik weet wel waarom ze dat doen. Ik ben anders. Ik vind andere dingen leuk, draag andere kleren, heb een andere muzieksmaak. Tja, dan vraag je er toch ook wel om om uitgelachen te worden? Of niet? Het is niet zo dat ik een totaal andere lifestyle heb, ik ben geen gothic of prinses. Ik ben mezelf. Maar ja, dat valt natuurlijk niet in de smaak....