Caitlin's school was niet zomaar een school. Peppermint High was een speciale school voor kinderen met een speciale gave. Caitlin's gave was ook bijzonder. Ze kon mensen aanvoelen. Een soort van telepathie. Ze kon ook half gedachten lezen, maar voelde door de lichaamswarmte aan hoe die persoon zich voelde, of als er iets was. Caitlin was vijftien jaar oud, en zat net in het derde middelbaar. Peppermint High was een school waar ze je gaven trainden en evolueerden. Het was niet "zomaar" een school in hartje Korea. 

Caitlin stapte haar klas B56 in. Haar vakleraar keek haar aan. 'Je bent in de klas telepathie, zit je juist?'  vroeg de leraar. 'Ja, meneer Brechts,' antwoordde Caitlin en ging zitten naast een meisje. Ze zag er stoer uit. De leraar begonnen wat te praten over de voordelen van telepathie. En dan over de nadelen. Hij somde er veel op. En ze pastten allemaal bij Caitlin. Ze was geen zo'n supervrolijk meisje. Ze kon wel lachen en gek doen, maar daar bleef het bij. Ze was niet elke dag zot. 'En nu,' zei meneer Brechts, 'gaan jullie jezelf voorstellen! Er zitten maar twaalf leerlingen in deze klas. We beginnen bij Cherline.' Het was grappig: er zaten net zes jongens en zes meisjes in de klas. Caitlin, Cherline, Eva, Iris, Xelle, Lis, Cole, Peter, Dave, Mike, Vic en Marvin. Cherline was het meisje dat naast Caitlin zat. 

'Ik ben Cherline. Ik kan gedachten lezen, en zie alles in een duistere wereld. Ik ben ook nog verbonden met doden.' Hoorde ze dan niet meer bij klas Paranormaliteit? Toen was het aan Caitlin. 'Uh... Ik heet Caitlin. Ik kan half gedachten lezen en ik kan mensen aanvoelen.' Iedereen kon bijna gedachten lezen, sommigen waren verbonden met doden en anderen konden gedachten delen. Maar alleen maar twee mensen konden mensen aanvoelen: Caitlin en Cole.

Volgend hoofdstuk:
Caitlin en Cole leren elkaar kennen en komen meer te weten over elkaars leven, en elkaars verleden...