Hoi hoi, hier is het laatste deel van mijn korte verhaal. Ik hoop dat jullie het leuk vonden en de volgende post zal weer over het verhaal van Lisanne zijn ;) Love Lachheeldedag

Tijdens natuurkunde zeg ik tegen het meisje uit de pauze dat ze eens een keer een andere kledingstijl uit moet proberen. Ik beschrijf haar wat ik zag in de glimp.

’s Avonds, in bed, denk ik nog eens na over de menigte. De menigte volgen is een veilig gevoel, een soort thuis. Het losmaken daarvan is mentale ontwikkeling. Dan ontwikkel je je pas tot de persoon die je wilt zijn. Ik denk aan iedereen uit de menigte, iedereen een andere glimp. Zo anders dan hun buitenkant.

De volgende dag komt het meisje dolgelukkig naar me toe. “Je hebt gelijk, dit staat me en ik voel me goed!” zegt ze. Zo anders dan eerst, maar zoveel beter.

 Niets is wat het lijkt, maar soms zie je een glimp van de werkelijkheid.