Μέρος δεύτερο της ιστορίας μας!

Οι μέρες περνούσανε και με τον καιρό, η μικρή κοπέλα ξέχασε την κούκλα, ώσπου ήρθαν τα Χριστούγεννα και το πρωί που ξύπνησε, πήγε στο σαλόνι και είδε κάτω από το δέντρο ένα μεγάλο κουτί. Από την περίεργα της το άνοιξε και τι να δει; Ήταν η πανέμορφη κούκλα από την βιτρίνα! Την πήρε αμέσως στην αγκαλιά της. Έπαιζαν συνέχεια μαζί και η γονείς της δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποια είναι ποια! Ήταν τόσο όμοιες που δύσκολα μπορούσε κάνεις να τις ξεχωρίσει.

Σχεδόν κάθε βράδυ, η Μαργαρίτα την έπαιρνε και κοιμόντουσαν μαζί αλλά η μικρή Μαργαρίτα μεγάλωσε και την εγκατέλειψε. Ένα βράδυ η κοπέλα πήρε την κούκλα πάνω στο δωμάτιο της, όμως δεν την έβαλε στο κρεβάτι, την άφησε κάτω να κοιτάζει τον τοίχο, γιατί φοβόταν το ένα μάτι που έλειπε από την κούκλα.Τα μεσάνυχτα, στο δωμάτιο της μικρής κοπέλας, ακούστηκε ξαφνικά μια παιδική παραπονεμένη φωνή η οποία της είπε: «Μαργαρίτα, γιατί δεν με κάνεις άλλο παρέα, με βαρέθηκες; Με φοβάσαι επειδή μου λείπει το ένα μάτι η επειδή έχω χαρακιές στο πρόσωπο μου; Αλλά και αυτό εσύ μου το έβγαλες! Μήπως επειδή είμαι βρώμικη; Αλλά εσύ με άφησες έτσι. Μήπως επειδή το ένα μου γάντι λείπει; Αλλά και εκείνο εσύ μου το έβγαλες». Η μικρή Μαργαρίτα τρόμαξε με αυτά που της είπε η κούκλα, μπήκε κάτω από τα παπλώματα και άρχισε να τρέμει. Η φωνή πλησίαζε όλο και πιο κοντά της. Την επόμενη μέρα, η μητέρα της φώναξε την κοπέλα αλλά δεν απάντησε κανείς και έτσι ανέβηκε πάνω, μπήκε στο δωμάτιο της μικρής και τι να δει; Η μικρή κοπέλα στεκόταν όρθια μπροστά στο τοίχο. Η μητέρα της πλησίασε και την ακούμπησε στον ωμό. Ήταν παγωμένη και όταν την γύρισε απότομα, είδε ότι της έλειπε το ένα μάτι και ότι στο πρόσωπο είχε χαρακιές. Στον τοίχο έγραφε με κεφαλαία γράμματα: «ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕΣ»;

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ!

gizelakoukla