Następnego dnia Mirka czuła się już lepiej, ale mama nie puściła jej jeszcze do szkoły. Strasznie jej się nudziło dlatego wlączyła telewizor i "skakała" po kanałach, szukając czegoś co by ją zainteresowało. Nic ciekawego nie znalazła i wyłączyła telewizor. Poszła do kuchni coś zjeść, bo zgłodniała. Zrobiła sobie płatki na mleku. Kiedy skończyła jeść, wzięła swój notes i zaczęła projektować nową kolekcję. Wszystkie ubrania rysowała z dodatkami puchu i piór. Nagle ktoś zadzwonił do drzwi:

- Ciekawe, kto to może być? - zastanawiała się Miranda. Przelotnie spojrzała na zegarek, który wskazywał 14:15 i poszła otworzyć. Ku jej zdziwieniu, w drzwiach stała Nina:

- O, cześć. Co ty tutaj robisz? - zapytała Mirka.

- No ładne mi powitanie! Przyszłam odwiedzić chorą.

- Przepraszam cię. Trochę jestem zaskoczona, ponieważ nasza klasa w środy kończy o szesnastej.

- Tak wiem, ale zwolnili nas z dwóch ostatnich lekcji , w-fistka sie rozchorowała, czy coś w tym stylu. Mniejsza o to. Chciałam zapytać jak się czujesz i czy zmieniłaś zdanie co do castingu?

- Czuję się już dobrze, ale mama nie puściła mnie jeszcze dziś do szkoły, natomiast jutro już będę, a co do castingu to...- Mirka przerwała, aby chwilę pomyśleć. - Dobra zgadzam się.

- Super! Jesteś kochana! Znaczy ja wiedziałam, że ty się zgodzisz, a i mam jeszcze jedno pytanie.

- Jakie?

- Wpuścisz mnie do środka, czy będziemy tak stały w korytarzu?

- Strasznie cię przepraszam. Oczywiście, wchodź. Napijesz się czegoś?

- Tak, chętnie.

Nina usiadła w salonie na fotelu, a Miranda poszła zrobić im coś do picia. Kiedy wróciła, zobaczyła, że Nina przegląda jej notes i zapytała:

- Podoba ci się? Tylko mów prawdę.

- Przecież to jest cudowne!

- Na serio? Tylko nie wiem jak nazwać tą kolekcję.

- To siadaj tu i razem coś wymyślimy.

C.D.N.