Odcinek 4 Postanowienie

Oboje rodzice spojrzeli na Beatkę, popatrzeli na siebie i zawołali Aurelię
-Aurelia. Chodź tu natychmiast
Aurelia niczego nie świadoma zeszła na dół, do kuchni, niczego nie świadoma zapytała:
-O co chodzi?
Dziewczyna zachowywała i się tak jakby nic się nie stało, jakby to co miło miejsce po południu, nie mało dla niej żadnego znaczenia. Po krótkim milczeniu mama postanowiła rozpocząć tę jakże trudną rozmowę
-Słyszeliśmy że Artur poprosił cię o rękę, to prawda?
Nastolatka zdziwiona, odpowiedziała
- Z Arturem to przeszłość, skąd to wiecie, pewnie znowu ta smarkula podsłuchiwala.
Ojciec przerwał Aurelii
-Jak to, zerwałaś z nim, bo ci się oświadczył? Przecież to dobry chłopak, z dobrej rodziny, kulturalny, grzeczny, miły.
Aurelia, nie mogła uwierzyć w to co słyszała
- I ty przeciw mnie, dlaczego?
Płacząc uciekła do pokoju, usiadła w fotelu i zaczęła myśleć
-Nie, to tak być nie może, nie jestem ich marionetką, co oni sobie myślą, że ułożą mi życie jak oni chcą, nigdy na to im nie pozwolę.
Gdy  tak rozmyślała zadzwonił telefon
-Halo. To ty. Czego chcesz? Postanowiłam już i koniec.
Ta rozmowa z Arturem utwierdziła ją w przekonaniu że czas na zmiany, Zeszła na dół, z pokerową twarzą, jakby nigdy nic i powiedziała do wszystkich:
-Wyprowadzam się, jestem już dorosła, więc mi wolno, nie zatrzymujcie mnie.
Na parę sekund wszyscy zamilkli i już Aurelia myślała że nikt się nie sprzeciwi, ale ojciec postanowił przekonać ją że źle robi