Po kłótni z Niną Mirka była bardzo smutna i chodziła jak struta. Nie mogła zrozumieć dlaczego jej najlepsza przyjaciółka mogła zrobić coś tak okropnego. Najlepsza przyjaciółka, może raczej była najlepsza przyjaciółka? Mirka nie chciała się z tym pogodzić. Przecież było im ze sobą tak dobrze. Może faktycznie za bardzo się na sobą „cacka”, jak określiła to Nina. Postanowiła, że zadzwoni do niej jak tylko dziewczyna skończy lekcje. 

Tymczasem Nina siedziała w szkole na lekcji historii i rozmyślała nad wczorajszym, paskudnym dniem. Może nie powinna była brać tych projektów bez zgody Mirki? To oczywiste. Wtedy działała pod wpływem impulsu, bez zastanowienia. Powinna przemyśleć wszystkie „za” i „przeciw”, tak jedna się nie stało. Z zadumy wyrwał ją ostry głos nauczycielki:

- Może panna Orlikiewicz odpowie nam, w którym roku wybuchła pierwsza  wojna domowa w Anglii? – jej wzrok zdawał się wwiercać w postać dziewczyny.

- Tak proszę pani? – Nina wstała do odpowiedzi.

- Jak widać jest coś ważniejszego od dwói na koniec roku z historii. Dobrze wiesz, że masz złe stopnie z tego przedmiotu, a zbliża się koniec roku i wydaje mi się, że powinnaś starać się jakoś to nadrobić, a rozmyślanie o niebieskich migdałach raczej ci w tym nie pomoże. Siadaj.

Nina usiadła na swoim miejscu i do końca lekcji nie podniosła wzroku w stronę nauczycielki. Gdy zadzwonił dzwonek, spakowała szybko swoje podręczniki i wybiegła ze szkoły. Pozwoliła aby łzy, które tłumiła podczas ostatniej lekcji popłynęły po jej policzkach. Tylko w ten sposób mogła sobie ulżyć. Gdy dochodziła do swojego domu, zadzwoniła jej komórka. Dziewczyna nie chciała z nikim rozmawiać, dlatego nie spojrzawszy na wyświetlacz, odrzuciła połączenie i wyłączyła komórkę.

C.D.N