"Ήταν ψηλός, καστανόξανθος με το πιο ανοιχτό μπλε βυθισμένο στα μάτια του. Είχε ένα χαλαρό περπάτημα με τα χέρια στις τσέπες, μα φαινόταν τόσο σεμνός και κομψός. Η καρδιά μου βροντοχτυπούσε. Άγγελος κατεβασμένος από τον Παράδεισο, ήταν η μόνη σκέψη μου. Όταν κάθισε στην καρέκλα, γύρισε το κεφάλι και αισθανόμουν να με περιεργάζεται με το βλέμμα του. Ένιωθα τα μάτια του να χαϊδεύουν κάθε εκατοστό του σώματος και του προσώπου μου.
"Άγγελε, Βικτόρια. Σηκωθείτε για την σκηνή του ερωτευμένου ζευγαριού. Δεν θέλω ντροπές. Μπρος, γρήγορα!", φώναξε η καθηγήτρια. Τρελάθηκα. Τι θα έκανα; Τι θα γινόταν; Σηκωθήκαμε και σταθήκαμε στην μέση της αίθουσας με καρφωμένα όλα τα βλέμματα πάνω μας.
..."Είσαι ότι πιο σημαντικό στην ζωή μου", έλεγε πονόψυχα. Η αναπνοή του ήταν ζεστή στο πρόσωπό μου. "Έλα μαζί μου. Σ' αγαπώ." Ήταν λόγια μιας και μόνο ιστορίας. Ήταν όμως τα πιο αληθινά λόγια. Τον πλησίασα. Ακούμπησε με το χέρι του τον λαιμό μου, ξεχνώντας τους γύρω, και τότε ξεκίνησε το πραγματικό παραμύθι!"

Σας άρεσε; Τι λέτε; Γράψτε την άποψη σας!

Εύα/Λία 

Υ.Γ. Τα Χριστούγεννα θα υπάρξει ένας καταπληκτικός διαγωνισμός =)