Ορθό θεωρείται ό,τι είναι ευρέως αποδεκτό από τους περισσότερους, την κοινωνία. Και η κοινωνία βάζει πρότυπα. Πρότυπα για το κάθε τι, μεγάλο ή μικρό. Έτσι και για τον τρόπο ζωής.

  Από την κοινωνία θεωρείται ορθό και αποδεκτό να φαντάζεσαι για το μέλλον σου μια ζωή με ένα επιτυχημένο επάγγελμα, οικογένεια, μεγάλο σπίτι, χρήματα. Γιατί, αν εσύ πας αύριο και πεις πως θες να γίνεις εκπαιδευτής ζώων, καλλιτέχνης ή ο,τι άλλο ονειρεύεσαι, θα σουν πουν να γίνεις δικηγόρος, μεγαλογιατρός, αρχιτέκτων. Αν αντί για ένα ρετιρέ στην πολύβουη πόλη προτιμήσεις ένα σπιτάκι στην εξοχή, θα σε πουν παλιομοδίτη. Κι όμως, υπάρχει το ιδανικό πρότυπο ζωής; Φυσικά δεν υπάρχει... Ο καθένας μπορεί να ζήσει όπως νομίζει. Η κοινωνία, ο κόσμος ωστόσο, μας έχουν κάνει να ονειρευόμαστε το δικό τους όραμα και όχι αυτό που θέλουμε. Επειδή όχι, για να είσαι ευτυχισμένος δε χρειάζεται να βγάζεις πολλά χιλιάρικα το μήνα, μπορείς να βολευτείς και με τα μισά. Δε χρειάζεται να γίνεις χειρουργός, μπορείς να είσαι ευτυχισμένος και ως ξυλουργός. Μπορείς να έχεις ένα μικρό σπίτι με μια ταπεινή αυλή και το μπαλκόνι σου δε χρειάζεται να κοίτα στη θάλασσα! Μπορείς να κανείς τη ζωή σου όπως της θες, δε χρειάζεται να οραματίζεσαι αυτό που είναι "της μόδας". Αλλά ούτε και να φοβάσαι τι θα πουν οι άλλοι. Γιατί απλά, τα λόγια τους δεν έχουν εξουσία πάνω σου εφόσον δεν το επιστρέψεις ΕΣΥ!