Συνεχώς ζητάμε...

Ζητάμε από την οικογένεια και τους φίλους να καλύψουν τις ανάγκες μας για ψυχαγωγία, βοήθεια, προστασία, αγάπη. Ποιο το νόημα αν δεν τα παρέχουμε όλα αυτά σε κάποιον άλλον, τον πιο σημαντικό απ' όλους: τον εαυτό μας; Γιατί αυτός είναι εξαρτημένος από εμάς, άβουλος και ανυπεράσπιστος χωρίς τη συμβολή μας.

Ο εαυτός μας δεν είναι απλώς ένα είδωλο στον καθρέφτη. Δεν είναι απλώς η εσωτερική φωνή που υπάρχει στο μυαλό μας. Είναι όλο μας το είναι, ο μοναδικός αληθινός σύντροφός μας στη ζωή. Δε θέλει να μας πληγώσει, δε θέλει να μας κάνει κακό. Παρόλα αυτά, εμείς τον βλάπτουμε, ηθελημένα ή άθελα. Τον ταλαιπωρούμε, προσπαθώντας να τον αλλάξουμε, καταπιέζοντας τον ή σκοτώνοντάς τον. Αυτός αντιστέκεται, δεν είναι όμως αρκετά δυνατός σε ότι αναγκάζεται να υπομείνει. 

Πριν αγαπήσετε κάποιον άλλον, αγαπήστε τον εαυτό σας. Δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό μήνυμα, είναι προσωπική παράκληση! Δεν υπάρχει τίποτα σπουδαιότερο για να αγωνιστείτε. Να τον προσέχετε...

Μέχρι την επόμενη φορά... σας αγαπώ όλους!
Αγγελική ^-^