Maar het begon al goed, bij mijn ultrasnelle ochtendritueel werd ik geconfronteerd met een enorm, opgezet, rood, ooglid. Mijn ochtrendritueel, normaal bestaande uit het opdoen van een beetje mascara, eten, mijn haar borstelen en mijn immer geweldige outfit aantrekken, werd een beetje langer dan normaal. Lagen concealer en zelfs !oogschaduw! konden mijn opvallende oog niet camoufleren. Snel op de fiets, dacht ik.. Fikse tegenwind en een niet geringe regenbui maakte het begin van mijn dag nog minder rooskleurig. De Wet van Murphy hield ik angstvallig vast.. Vrijdag de dertiende daar geloof ik niet in, toch? Maar deze dag zat vol met awkward momenten en onaangename verrassingen. Struikelen over mijn sjaal, mijn eten en geld vergeten, en, heel genant, ik begon te praten tegen iemand die dus niet was wie ik dacht dat ze was. Eigenlijk wist ik helemaal niet wie ze was. Mijn grafische rekenmachine ging kapot en er donderde een knoop van mijn parka.

Snel op de fiets, bijkletsen met mams en mijn vaders nieuwe kapsel bewonderen.

Ik ben dus Marrit, de nieuwe starblogger, 15, VWO4, fan van oude muziek en FashionAddict. Ik word later journaliste of politicus, heb een fetisj voor de UK en ben eigenlijk een soort vage combinatie tussen een nerd en een modemeisje... Ik hou van lezen, leren, SCHRIJVEN, de krant en het nieuws maar ook van Alexa Chung, shorts en alle andere Modestuff! Ik zal vooral bloggen over mode en lifestyle.

Hebben jullie mijn blog Oh boy al gelezen?

-xox-