Yapmak istediklerimizin hepsi çok uzak geliyor,ulaşılmaz.Örneğin herhangi birine ''Ben bir yazar olmak istiyorum'' dediğim de duymak istediğim cevapla duyduğum cevap neden bu kadar uzak bir birine...Arada ki uçurumu göremeyecek kadar kör olmadım daha...Ben gerçekte kimim,diye soruyorum kendime.Ben bir isim değilim,boy veya kilo da değilim.Veya en basitinden cinsiyet.Ben kimim?Ben en sevdiğim kitabım,kafama sıkışmış şarkılarım.BEN DÜŞÜNDÜKLERİMİM.Ben binlerce şey olabilirim ama gerçek şu ki insanlar benim gerçekte olmadığım binlerce şeyi görmeyi seçecek kadar körleştiler.İçimizdeki ışığı göremeyecek kadar...Ne yapmalı bu durumda?Geç aynanın karşısına,bağır bağırabildiğince...İçinde ki tüm göz yaşlarını uzaklaştır kalbinden.Kalbinin derinliklerine in ki kim olduğunu görebilesin.Ben çevremde ki insanların dediği değilim.Benimde artılarım var ama neden görmek istemiyorlar?

 Biz geleceğin mühendisleri,avukatları,doktorları...Bizim istediğimiz tek şey tutkularımızı yaşamak için biraz daha imkan.Biz kalıplaşmış cümlelerin içinde gidip gelen robotlar olmak istemiyoruz.Gerçek şu ki elimizde olan tek şey fazlasıyla ''karanlık''.Sizden istediğim tek şey içinizdeki lambaları yakmanız.Bunun vakti çoktan geldi.BİRİ IŞIĞI AÇABİLİR Mİ?

Yazı:hamzuk resim:Google