Από μια ηλικία και μετά γινόμεστε ικανοί, αρκετά ώστε να λαμβάνουμε δικές μας αποφάσεις και να δομούμε δικές μας θεωρήσεις για τον κόσμο τριγύρω. Και πρέπει να το κάνουμε.

  Γιατί να δεχόμαστε ως δεδομένα ολα αυτά που μας μεταδίδουν; Τι κι αν τα πιστεύουν όλοι; Σημασία έχει αυτό που πιστεύουμε εμείς και γιατί. Επειδή πολύ απλά δεν μπορούν να μας πετάνε κάτι και εμείς να το δεχόματε και ακόμα να το αποθεώνουμε. Είναι απαραίτητο να το ερευνήσουμε πρώτα. Και να μη φοβηθούμε για το αν πρέπει ή όχι να το κάνουμε αυτό. Ό,τι δεν έχει αποδειχθεί, μένει ως στιγμής ανύπαρκτο... Είμαστε άνθρωποι και βασιζόμαστε στη λογική. Και η λογική, όπως καλή ώρα λέει η φιλοσοφία, είναι η μελέτη των έγκυρων επιχειρημάτων. Με αυτά που ξέρουμε θα προωθηθούμε στα επόμενα. Αλλά μερικές φορές συμβαίνει το εξής: το μυαλό μας παραπέμπει σε μια πλάνη, πράγμα φυσιολογικό. Ο άνθρωπος το έχει ανάγκη, γι' αυτό και πλάθει πράγματα μέσα του.

  Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρουμε και πιθανότατα ποτέ να μη μάθουμε. Μπορούμε να φτασουμε μέχρι την υπόθεση όμως καλό θα ήταν να μην την παρουσιάζουμε ως αληθινή στους άλλους. Και κυρίως, το τι θα πιστέψεις είναι δική σου υπόθεση και πρέπει να το ανακαλύψεις μόνος.