Γεια σας! Ελπίζω να είστε καλά!

Ξεκινώ το σημερινό άρθρο με το εξής: "Η φύση σ' έπλασε μοναδικό κι εσύ ζητάς τον όμοιό σου".  Γιατί; Γιατί φοβόμαστε! Τρομάζουμε στη σκέψη και μόνο ότι θα βγούμε έξω στον κόσμο, μοναδικοί, διαφορετικοί... Φοβόμαστε τα καχύποπτα βλέμματα, τα σχόλια πίσω απ' την πλάτη, ακόμα και τις σκέψεις που θα μπορούσε να κάνει κανείς!!! Φοβόμαστε να είμαστε αυτό που θέλουμε, όσο και να το αγαπάμε... Έτσι, επιδιώκουμε να χαθούμε στο πλήθος, δίχως να πάρουμε το θάρρος να αποκτήσουμε μια διαφορετική απ'τη δική του απόχρωση!  Έτσι, ενώ όλοι θέλουμε να ξεχωρίσουμε, ουσιαστικά κρυβόμαστε μέσα στη μανία του φυσιολογικού, μήπως και μας κοιτάξει κανείς παράξενα!  Όσο γελοίο και να φαίνεται, είναι αλήθεια! Και εγώ είμαι εδώ για να σας προτρέψω να γίνετε... μη φυσιολογικοί! Το φυσιολογικό ποτέ δεν ήταν διασκεδαστικό και, προπάντων, κανείς δεν είναι φυσιολογικός! Ας μην κρυβόμαστε πίσω από αυτήν τη μάσκα προστασίας! Όλοι έχουμε ενσωματωμένο ένα φανταστικό χαρακτηριστικό, μια κρυφή ευχή και θα ήταν χαζό να τα αφήσουμε στην άκρη επειδή το παιδί στο σχολείο μας περιγελάει! Μην νοιάζεστε, είναι απλό! Εσείς δίνετε ισχύ σε οτιδήποτε χρησιμοποιείται εναντίον σας...

  Αυτό θα ήθελα να πω, σε όσα άτομα κακοποιούνται πνευματικά/ψυχικά απ'την κοινωνία... Δεν είναι κακό να ντυνόμαστε αλλιώς, να ακούμε άλλη μουσική ή να έχουμε άλλες πεποιθήσεις! Ποιος υποστηρίζει πως πρέπει να είμαστε ίδιοι ώστε να καταρρακώνει το διαφορετικό;

 Nα είστε καλά, Ευαγγελία.