Με αφορμή την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου παρακολούθησα την επόμενη μέρα τους Αγώνες που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα πριν 8 περίπου χρόνια. Όπως φαίνεται οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες με άφησαν αδιάφορη και θέλησα να κάνω μια σύγκριση. Φυσικά, όμως, δεν θα συγκρίνω καμία από τις δύο αυτές γιορτές καθώς μιλάμε για δύο διαφορετικούς λαούς, πολιτισμούς και κουλτούρα.

     Σε αυτό, ωστόσο, που θα ήθελα να επικεντρωθώ είναι η ελληνική ψυχή και το ελληνικό  μεγαλείο που έδειξε ο λαός μας το 2004. Αν και το 2004 ήταν η αρχή του τέλους για την ευημερία στη χώρα μας με τα υπέρογκα ποσά που δανειστήκαμε, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 ήταν προσωπικά για εμένα κατάθεση ψυχής και σώματος.

    Η έκθεση του πολιτισμού μας, τα μαγευτικά τοπία, η υπέροχη μουσική έδειξαν πραγματικά πως αυτός ο λαός νιώθει, αισθάνεται, κουβαλά μια ιστορία χρόνων. Και εάν αυτός ο λαός σήμερα ταλανίζεται οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά οφείλει να συνεχίσει για τον πολιτισμό του, τα ιδανικά και τα ιδεώδη του και για την προσφορά του στον κόσμο! Οφείλουμε να υλοποιήσουμε το τρίπτυχο των Ολυμπιακών Αγώνων : ''Πιο Ψηλά, Πιο Δυνατά, Πιο Γρήγορα'' γιατί η χώρα μας αξίζει να βρίσκεται πιο ψηλά, γιατί η καρδιά μας αξίζει να χτυπά πιο δυνατά γι' αυτό που είμαστε, γιατί οφείλουμε να τρέξουμε πιο γρήγορα!