Επηρεασμένοι όλοι από την παρούσα κατάσταση της Ελλάδας δεν θα μπορούσα να μην κάνω λόγο με θέμα την αντιμετώπιση των ευρωπαΪκών χωρών απέναντι στους Έλληνες και την επίμονη στάση τους να βρεθούμε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βέβαια, όσον αφορά ποιο είναι το καλύτερo για την Ελλάδα διίστανται οι απόψεις.

   Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι οι ξένοι έχουν σχηματίσει άσχημη εικόνα για το πρόσωπό μας ως Έλληνες. Πιο συγκεκριμένα, μία φίλη μου πήγε πρόσφατα Γερμανία και πήρε ένα παγωτό και στο ταμείο ο ταμίας την ρώτησε από ποια χώρα είναι και εκείνη απάντησε από Ελλάδα. Αμέσως εκείνος της αποκρίθηκε αν είχε χρήματα να αγοράσει το παγωτό... Φαίνεται, λοιπόν, πως μια χώρα με τόσο μεγάλο κύρος και πολιτισμό όπως η Ελλάδα αντιμετωπίζεται υποτιμητικά από το εξωτερικό. Δεν γνωρίζω ποιος ευθύνεται σε μεγαλύτερο ή σε μικρότερο βαθμό για την υφισταμένη κατάσταση, αυτό όμως που γνωρίζω είναι πως οι χώρες του εξωτερικού δεν έχουν το δικαίωμα να μας αποδοκιμάζουν με αυτόν τον τρόπο. Η επιμονή τους, μάλιστα, στην έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ δείχνει καθαρά ότι υποτιμούν την αξία της.

    Ωστόσο, Γάλλοι και Γερμανοί διανοούμενοι θεωρούν λάθος την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ και δίνουν το ''δικό τους χέρι βοηθείας''.  Μάλιστα, ο  Γερμανός Γκύντερ Γκρας έγραψε ένα ποίημα με τίτλο ''Ντροπή της Ευρώπης…'' κλείνοντας με τα χαρακτηριστικά λόγια: ''Ανούσια πια θα μαραζώσεις δίχως τη χώρα, που το δικό της πνεύμα σε επινόησε, Ευρώπη.''

   Εγώ θα κλείσω με τα λόγια του Γερμανού συγγραφέα Σίλερ, με τα οποία αποτυπώνεται η σπουδαιότητα της ελληνικής ύπαρξης: "Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση... Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;"