Γεια σας,

Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω με αυτό το άρθρο. Ας ξεκινήσουμε με τη συλλογιστική πορεία. Ο Επαγωγικός συλλογισμός είναι όταν από ένα ειδικό θέμα-παράδειγμα εξάγουμε μία γενική αντίληψη, η οποία κατά πάσα πιθανότητα είναι λανθασμένη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως το ειδικό έχει γίνει πολύ γενικό. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο επαγωγικός συλλογισμός είναι πέρα για πέρα αληθής, έγκυρος και ορθός. Είμαστε μία χώρα υποκριτών με τάσεις “διπολικής προσωπικότητας”!

Την μία μέρα αποθεώνουμε και θαυμάζουμε έναν άνθρωπο που έχει αγωνιστεί και έχει καταφέρει μόνος του, χωρίς τη βοήθεια του κράτους ή χειρότερα με την αδιαφορία του κράτους, τόσα πολλά πράγματα και την άλλη τον κατηγορούμε, εκμηδενίζουμε κάθε επίτευγμά του και ειρωνευόμαστε. Είναι μία κακή συνήθεια που έχω παρατηρήσει ότι έχουμε ως λαός γενικά. Νιώθουμε περήφανοι όταν ένας Έλληνας προοδεύει και αναδεικνύεται σε διεθνείς αγώνες αλλά παράλληλα η περηφάνια αυτή μπορεί να σβηστεί και να ξεχαστεί στο επόμενο δευτερόλεπτο. Και αυτό σε έναν λαό που επαναπαύεται με την λαμπρή ιστορία του και υπερηφανεύεται για αυτή χωρίς να προσπαθεί να συνεχίσει την δημοκρατική αυτή παράδοση, να εξελίξει το θέατρο και τις τέχνες που γεννήθηκαν εδώ, την άμιλλα και το ολυμπιακό πνεύμα. Και για να μιλήσω συγκεκριμένα θεωρώ τελείως υποκριτικό μια χώρα όπως η Ελλάδα με τέτοια ιστορία αθλητικών αγώνων και ολυμπιακού πνεύματος να έχει μία τόσο διπολική συμπεριφορά απέναντι σε έναν αθλητή της που χωρίς την δική της αρωγή έφτασε τόσο ψηλά.

Καλή συνέχεια,

Κωνσταντίνος.