Στην αρχή, όταν είμαστε μικροί, ανυπομονούμε να μεγαλώσουμε και να πάμε σχολείο. Στο δημοτικό, ανυπομονούμε να πάμε στο γυμνάσιο, στο λύκειο, ανυπομονούμε να τελειώσουμε το σχολείο. Αφού το τελειώσουμε, ανυπομονούμε να αρχίσουμε τις σπουδές, στη συνέχεια να αποφοιτήσουμε. Μόλις πάρουμε το πτυχίο, ανυπομονούμε να βρούμε εργασία, μετά να παντρευτούμε, να κάνουμε οικογένεια, παιδιά, να μεγαλώσουν τα παιδιά μας, να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, να βγούμε στην σύνταξη ώστε να ξεκουραστούμε.

Ζούμε μία ζωή στην οποία πάντα ανυπομονούμε για το μέλλον, δίνοντας μηδενική αξία στο παρόν. Πριν το καταλάβουμε, η ζωή μας θα έχει περάσει, και όσα ανυπομονούσαμε να πραγματοποιηθούν όχι μόνο παρήλθαν, αλλά χωρίς να τα ζήσουμε ουσιαστικά

Ζήσε το παρόν, σταμάτα να ανυπομονείς και να αγωνιάς για το μέλλον. Κάνε όνειρα, κυνήγησέ τα, μην τα αφήσεις όμως να σε καταναλώσουν. Κάθε περίοδος στην ζωή μας έχει την δική της ομορφιά - άφησέ την να σε πλημμυρίσει, να σε καλλιεργήσει και να σε διδάξει.

~Φ