Γεια σας φίλοι μου!

Όπως ίσως κάποιοι να το ξέρετε ήδη, κατάγομαι από το όμορφο νησί Κύπρος. Με αφορμή αυτό θα ήθελα να σας γράψω, στη δική μου διάλεκτο (δηλαδή τα Κυπριακά), κάποιες δικές μας παροιμίες. Πριν από αυτό, να πω ότι η κυπριακή διάλεκτος είναι ουσιαστικά η αρχαιότερη ελληνική διάλεκτος που έχει επιζήσει στο σύγχρονο κόσμο που επικρατεί η Νέα Ελληνική γλώσσα.

Πάμε τώρα να δούμε κάποιες κυπριακές παροιμίες. Να σημειώσω εδώ ότι οι παροιμίες αποτελούν μοναδικό, ξεχωριστό κεφάλαιο στα λαογραφικά πεπραγμένα κάθε λαού, με τη δική τους ιδιαίτερη σημασία. Πολλές από αυτές τις χρησιμοποιούμε και στην καθημερινότητα μας μέχρι και σήμερα.

Κάποιες από αυτές είναι:

• έβκαλλε το σηινίν τζιε το παλλούτζιν – ( όταν έχει ξεπεράσει τα όρια)
• επήεν για μαλλίν τζιε ήρτεν κουρεμένος – (πήγε να κάνει κάτι και απέτυχε)
• ρίφκεις αφκά πας τον τοίχον – (όταν οι προσπάθειες σου για να πείσεις κάποιον για κάτι  πάνε χαμένες)
• κάμνει τον ψύλλον κάμηλον – (‘Όταν είναι υπερβολικός)
• τζιλούν το αυκόν με την μανιβέλλα – (κινούνται αργά, νωχελικά)
• Εν ο νους σου τζ̌αί μια λίρα τζ̌αί γυρίζει βίρα-βίρα! – (Λέγεται συνήθως όταν διαφωνούμε με κάποιον)
• απόν ακούει του γονιού παραγονιάς τζιμάτε – (αυτός που δεν ακούει τους γονιούς του δεν θα πετύχει στην ζωή του)
• τζιαμέ που έσηιει πολλούς πετεινούς αρκεί να ξημερώσει – (όταν ασχολούνται πολλοί με κάτι δεν προχωρά εύκολα το έργο)
• απού σιη μούγιαν μουγιάζεται – (αυτός που αντιδρά από μόνος του γιατί ξέρει ότι είναι ο φταίχτης)

 Πάμπολλες οι κυπριακές παροιμίες και οι περισσότερες διαμάντια κανονικά. Αυτές είναι ένα μικρό δείγμα που ελπίζω να σας άρεσε!!!

Φιλάκια! Τζίνα! ΧΧΧ