Με μεγάλη μου χαρά (και έκπληξη ομολογώ) το προηγούμενο άρθρο από το ''Ημερολόγιο φοιτητή'' έδειξε να τραβά το ενδιαφέρον και να λαμβάνει θετικά σχόλια. Αν όντως σας αρέσει η ιδέα μου και θέλετε να συνεχίσω την σειρά άρθρων με θέματα, συμβουλές και ιστορίες της ζωής των φοιτητών, παρακαλώ αφήστε ένα σχόλιο. Το εκτιμώ.

~

Ανήκω στους τυχερούς που κατάφεραν να μπουν στη σχολή που ήθελαν με την πρώτη προσπάθεια. Δεν είναι λίγα όμως τα παιδιά που, είτε δεν πέρασαν, είτε πέρασαν σε σχολή που δεν τους ενδιαφέρει. Το άτομο, λοιπόν, που δεν πέτυχε τον στόχο του, συχνά βλέπει αρνητικά κάθε άλλη επιλογή. Είναι εύκολο σε μια τέτοια κατάσταση να παραιτηθεί και να απορρίψει την σχολή που πιθανώς κατάφερε να μπει, παρόλο που είναι ενδιαφέρουσα και με προοπτικές. Πριν όμως πάρει την απόφαση να ξαναδώσει πανελλήνιες, ή κάτι παρόμοιο, ας προσπαθήσει να δει τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Ας δοκιμάσει να πάει τον πρώτο μήνα για να διαπιστώσει αν όντως δεν του αρέσει και θέλει ακόμα τον προηγούμενο στόχο του. Εφόσον επιμένει, εγώ δεν έχω παρά να ευχηθώ καλή τύχη πάλι.

Δυστυχώς, ο επαγγελματικός ανταγωνισμός σήμερα είναι εντονότερος από ποτέ. Γι'αυτόν τον λόγο ένα απλό απολυτήριο λυκείου δεν αρκεί συνήθως, για οποιαδήποτε σταδιοδρομία. Δεν λέω, όμως, ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να υποβληθεί στην διαδικασία των πανελληνίων, κυρίως δε αν το όνειρό του δεν σχετίζεται με τις σχολές του μηχανογραφικού, ή οι δυνατότητες και ψυχολογία του δεν του το επιτρέπουν. Σε επόμενο άρθρο θα μιλήσουμε για τις ιδιωτικές σχολές, τα δημόσια εκπαιδευτήρια που δεν απαιτούν μόρια πανελληνίων και τις σχολές του εξωτερικού. Να περνάτε όμορφα!

Αγγελική^^