Ίσως κάποιοι να με παρεξηγήσουν. Δεν είναι λογικό για ένα παιδί να αγαπά το σχολείο. Τουλάχιστον κανείς που γνωρίζω δεν το έχει παραδεχτεί. 

 Το σχολείο το αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο και πόσο μου άρεσε εκεί. Δεν ήμουν πολύ καλή μαθήτρια. Ήμουν τόσο καλή (και τόσο κακή) όσο χρειαζόταν. Στο μάθημα είτε βαριόμουν είτε παρακολουθούσα απορροφημένη. Απολάμβανα να λύνω τις ασκήσεις για το σπίτι και να γράφω τα τετράδια με πολύχρωμα στυλό... μέχρι τουλάχιστον να κουραστώ.

 Το καλύτερο κομμάτι του σχολείου ήταν βέβαια η τάξη μου, οι φίλοι μου. Μαζί βλέπαμε την αστεία πλευρά του κάθε πράγματος και βρίσκαμε πάντα μια αφορμή να ξεκαρδιστούμε στα γέλια κι ας μην ήταν πάντοτε πρέπον. 

 Αυτή τη Δευτέρα εγώ δεν θα γυρίσω στο σχολείο, θα πάω Πανεπιστήμιο τον Οκτώβρη. Απολάμβανα όμως όλα μου τα σχολικά χρόνια και έτσι δεν θα μετανιώσω ποτέ σκεφτόμενη ότι δεν τα αξιοποίησα. Μπορεί να ήταν μια υποχρέωση αλλα για εμένα άξιζε να ξυπνάω πρωί πρωί γι'αυτό.

 Σας συμβουλεύω λοιπόν, όσο και να μισείτε το σχολείο, να απολαύσετε τα σχολικά σας χρόνια γιατί θα έρθει η στιγμή που θα σας λείψουν.