Υπάρχει διαφορά στο να είσαι μόνος και στο να νιώθεις μόνος. Όταν είσαι μόνος, απλά δεν είναι κάποιος άλλος δίπλα σου. Αλλά όταν νιώθεις μοναξιά, το συναίσθημα αυτό δεν αλλάζει ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι βρίσκονται γύρω σου. Νιώθεις πως κανείς δεν σε συμπαθεί ούτε σε καταλαβαίνει, αλλά όλοι σε αγνοούν.

Ο καθένας θέλει να γίνει αγαπητός και αποδεκτός, είναι έμφυτη η επιθυμία μας για την αποδοχή. Αλλά πως μπορεί κανείς να νιώσει αγάπη και αποδοχή απ’ τους άλλους αν ο ίδιος δεν αγαπά και αποδέχεται τον εαυτό του όπως είναι; 

Το ότι είσαι μόνος δεν σε κάνει λιγότερο σημαντικό από τους άλλους. Είναι στο χέρι σου να βγεις απ’ το “καβούκι” σου και να δείξεις τη μοναδικότητά σου στον κόσμο. Αφού έχεις αγαπήσει τον εαυτό σου, μάθε να αγαπάς τους άλλους. Κάνε κομπλιμέντα στους αγνώστους, συζήτησε μαζί τους, κάνε νέους φίλους με σύνεση.

Θυμήσου όμως τη σημαντικότητα της υπομονής: μόνο με τη βοήθειά της θα μπορέσεις να γευτείς σε όλη τους την έκταση τα καλά που χαρίζουν οι δυνατές φιλίες.

Φλώρα x