Γεια σε όλους σας! :D

Το ξέρω, έχω να γράψω... ας μην πούμε από πότε! Τώρα που αρχίζει να αδειάζει λίγο το πρόγραμμά μου θα προσπαθώ να σας κρατώ συντροφιά χωρίς μεγάλα διαλείμματα.

Να αφήσω τις εισαγωγές και τους προλόγους; Όπως θέλετε, τα εγκαταλείπω όλα, γιατί θα ήθελα να ασχοληθούμε με κάτι πιο ανθρώπινο. Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν επικίνδυνα κι εμείς (όχι όλοι) ξεχυνόμαστε για ψώνια, στολίζουμε τα σπίτια μας, προγραμματίζουμε τις διακοπές μας... Το τονίζω: εμείς.

Άλλοι άνθρωποι, όπως γνωρίζουμε, αυτή τη στιγμή κάνουν αγώνα για να σώσουν τις οικογένειές τους, την ώρα που οι ίδιοι κρατιούνται με νύχια και με δόντια στη μάχη για την επιβίωση...

Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους βλέπουν τη χώρα μας ως ένα σταθμό στο μακρινό και κουραστικό ταξίδι τους· αναγκάζονται, όμως, να παραμείνουν εδώ για ένα χρονικό διάστημα, γεγονός που σημαίνει ότι την ώρα που εμείς θα απολαμβάνουμε μέρες ξεγνοιασιάς τα συγκεκριμένα άτομα θα δίνουν (σε ουκ ολίγες περιπτώσεις) μάχη με το χρόνο για να προωθηθούν στο εξωτερικό. Αναφέρομαι φυσικά στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, οι οποίοι όπως προείπα - εκτός κάποιων εξαιρέσεων, ξέρεις κι εσύ τι εννοώ - παλεύουν για ένα φωτεινότερο μέλλον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Δυστυχώς κάθε μέρα διαβάζουμε ότι τα παιδάκια τους πνίγονται στις ακτές μας, αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα...

Θέλω να καταλήξω στο ότι είναι κι αυτοί άνθρωποι σαν εμάς και τα περίεργα βλέμματα δεν έχουν καμία θέση σε μια "πολιτισμένη" κοινωνία, ιδιαίτερα τώρα που περιμένουμε με ανυπομονησία τη γιορτή της αγάπης.

Αυτά τα Χριστούγεννα σκέψου και μη διστάσεις να εκφράσεις τα συναισθήματά σου...