Το τρίτο και τελευταίο μέρος της ιστορίας της CathrinStar.

     Τώρα... Τώρα έπρεπε να πάρω ξανά μια απόφαση. Δεν ήμουν πια μικρή. Νωρίτερα είπα πως κανείς ποτέ δεν με κατάλαβε. Έκανα λάθος. Υπήρχε ένα άτομο που με κατάλαβε. Η μητέρα μου. Ναι λοιπόν. Την είχα πάρει την απόφασή μου. Άκουσα να χτυπάνε την πόρτα μου και να με φωνάζουν. Σηκώθηκα με σίγουρες κινήσεις και πήγα να αντιμετωπίσω το μέλλον μου. 
     Μου έκανε καλό το ότι θυμήθηκα τόσα πράγματα που είχα κρυμμένα μέσα μου τόσο καιρό. Δεν ήμουν τρελή. Ήμουν ένα κορίτσι που ήθελε να κατακτήσει τα όνειρά του. Η μητέρα μου κάποτε είπε: "Να κυνηγάς τα όνειρά σου γιατί αυτά θα σε κάνουν ευτυχισμένη. Δεν ξέρουμε ποιος είναι ο σκοπός της ζωής και ίσως να μη τον μάθουμε ποτέ. Γι' αυτό, αντί να σπαταλάμε τη μικρή ζωή μας με το να τον αναζητούμε, καλύτερα να βάλουμε εμείς έναν: την ευτυχία.''