Προ ημερών, διάβασα ένα συγκολονιστικό άρθρο για μια νεαρή κοπέλα... Το θέμα μου φάνηκε ενδιαφέρον και έτσι το έψαξα περαιτέρω και αποφάσισα να το μοιραστώ και μαζί σας.

  Η Lizzie Velasquez λοιπόν, τώρα 25 ετών περίπου, συγκλονίζει και καθηλώνει τους πάντες με την αισιόδοξη στάση της προς τη ζωή. Η ίδια είναι ένας από τους 3 στον κόσμο πάσχοντες μιας σπανιότατης, (όπως καταλαβαίνετε), ασθένειας. Δεν μπορεί να πάρει βάρος όσο κι αν φάει και πάσχει από τύφλωση στο δεξί μάτι. Όταν γεννήθηκε, οι γιατροί είπαν στους γονείς της να μην περιμένουν τίποτε: το παιδί τους δεν θα ήταν ικανό να κλάψει, να μιλήσει, να μπουσουλήσει, να περπατήσει. Οι γονείς, χωρίς να ρωτήσουν πως και γιατί είπαν πως απλά ήθελαν να δουν το μωρό τους, να το πάρουν σπίτι και να το αγαπήσουν. Έτσι και έγινε. Η Lizzie, παρά τη νόσο της, είναι σήμερα ένας φυσιολογικός άνθρωπος ακόμα κι αν προσπάθησαν να την πείσουν για το αντίθετο. Ήταν θύμα σοβαρού σχολικού εκφοβισμού κατά τα μαθητικά της χρόνια. Όπως και η ίδια περιγράφει, την πρώτη της μέρα στο νηπιαγωγείο, δεν είχε καταλάβει πως είχε διαφορετική εμφάνιση. Σύντομα, και αφού είδε πως κανείς δεν ήθελε να κάνει παρέα μαζί της, ρώτησε τους γονείς της τί συμβαίνει. Αυτοί της είπαν να πάει και την επόμενη μέρα σχολείο, να φερθεί φυσιολογικά και σύντομα θα αποκτήσει φίλους. Τα χρόνια πέρασαν και κάποια στιγμή οι συμμαθητές της έκαναν ένα από τα χειρότερα πράγματα που θα μπορούσαν: ανέβασαν ένα βίντεο με αυτήν, με επικεφαλίδα 'Η ασχημότερη γυναίκα του κόσμου'. Είχε διάρκεια 8 δευτερόλεπτα και εκατομμύρια θεάσεις. Όταν τυχαία το ανακάλυψε, πληγώθηκε βαθιά, όπως ήταν λογικό και περισσότερο από τα σχόλια που της είχαν γράψει, τύπου να αυτοκτονήσει. Εκείνη τη στιγμή είχε δυο επιλογές · είτε θα τα παράταγε, είτε θα επέλεγε να είναι χαρούμενη. Και επέλεξε το δεύτερο. Τα αρνητικά σχόλια πλέον τα διάβαζε για να πάρει δύναμη να συνεχίσει. 

Συνεχίζεται.