Γεια σας,

  Διαλέγοντας ένα τυχαίο δωμάτιο τσατ και μπαίνοντας σ'αυτό, βλέπουμε ένα σωρό από όμοιες κούκλες. Δηλαδή, αυτό που θέλω να πω, είναι πως λίγα είναι τα μέλη που έχουν το δικό τους αυθεντικό ύφος. Αυτό ασφαλώς το βλέπουμε και έξω, στην καθημερινότητα. Οι άνθρωποι έχουν καταντήσει μια σειρά από αντίγραφα και κάθε μέρα μοχθούν ώστε να γίνουν το προβαλλόμενο. Ποιος φταίει γι'αυτό όμως; Ποιον να κατηγορήσουμε;

  Η κοινωνία, το περιβάλλον που δρούμε καθημερινά μας έχει αναθρέψει έτσι. Φυσικά, έχουμε μέσα μας το ένστικτο αυτό που μας παροτρύνει να μιμηθούμε τους γύρω μας αλλά από ένα σημείο και μετά είναι καθαρή πλύση εγκεφάλου. Προσπαθούμε να γίνουμε αυτό που μας δείχνουν... και απατούμαστε τόσο ώστε να μην μπορούμε να καταλάβουμε αν αυτό που μας δείχνουν το θέλουμε πραγματικά ή το θέλουμε επειδή έχει πέραση. Και μετά από όλο αυτό γεννιέται ο φόβος. Φόβος ότι αν κάνουμε κάτι διαφορετικό, θα μας δείχνουν με το δάχτυλο και θα σχολιάζουν. Φοβόμαστε τις σκέψεις τους...

  Έτσι, καταπνίγεται κάθε προσπάθεια του ατόμου να κάνει τη διαφορά. Όταν ο άνθρωπος κάνει τη διαφορά, είναι επειδή το βγάζει από μέσα του αυτό το κάτι. Είναι πάθος, είναι ζωή και είναι μια πραγματικότητα.

Συνεχίζεται...

Ευαγγελία.