Γυρνώντας στην παλιά και καλή Ρία που περνάει ''μαθήματα' μέσα από τα άρθρα της, θέλω να σας ευχαριστήσω και για τα αρνητικά σας (πάντοντε) και θετικά σας σχόλια. Και τα δυο με κάνουν να πεισμώνω πιο πολύ και για αυτό σήμερα θα μιλήσω για ένα παρόμοιο θέμα σε σχέση με τα 2 προηγούμενα άρθρα μου.

Αν είναι να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της ανασφάλειας, πρέπει να πάρουμε σιγά σιγά τα βήματα! Καταρχήν, το πρώτο πράγμα που έκανα εγώ για να ξεπεράσω τον ντροπαλό μου ευατό είναι ότι ξεκίνησα να βγαίνω βόλτες. Ναι βόλτες. Ξέρετε, μετά το σχολείο που συναντάς όλα τα παιδά. Γιατί δεν το κάνετε και εσείς; Είναι προτιμότερο από το να μιλάτε μαζί τους στο facebook. Βγείτε μια βόλτα, γνωριστείτε, πείτε αστεία και ξεχαστείτε! Θα δείτε που στο τέλος θα γνωρίσετε και μεγαλύτερα παιδιά, παδιά που ίσως  τα θεωρείτε υπερβολικά (αλλά στο τέλος θα καταλάβετε ότι είναι άκακα) κτλ.

Ο τίτλος που κολλάει; Στο να δέχεστε τις προκλήσεις. Το να βγεις μαζί με την κολλητή σου για μια μπουγάτσα το πρωί, το απόγευμα για μια κρέπα ή για shopping therapy στο κέντρο, μπορεί να σε ανεβάσει ψυχολογικά. Θα σε βοηθήσει να επικοινωνείς πιο εύκολα με τους γύρους σου και να κάνεις ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ευχάριστα πράγματα!

Για αυτό πάντα να λέτε ναι στις προτάσεις που σας κάνουν οι φίλοι σας. Μην λέτε ''Αχ δεν ξέρω'' γιατί αν στο τέλος θα κανονίζουν χωρίς εσάς, θα έχουν και ένα δίκιο!

Για αυτό, για αρχή προσπαθήστε να ανακαλύψετε το έξω περιβάλλον (έξω από το σπίτι).

Αυτά :D

~Ελευθερία