Γεια σας Stardoll Lovers!

Σήμερα θέλω να σας διηγηθώ μία ιστορία.. Παλιά βέβαια, αλλά έχει χαραχθεί στο μυαλό μου και πάνω από όλα στην καρδιά μου..

Ήταν μία δροσερή μέρα του καλοκαιριού. Ήμουν 10 χρόνων και ετοιμαζόμουν να πάω στο πάρκο της γειτονιάς για να παίξω με τις φίλες μου και να φάω... γρανίτα! Έβαλα βιαστικά τα πεδιλάκια μου και αγκάλιασα την μαμά μου, με το να της λέω πως ήμουνα σίγουρη ότι οι ''φίλες'' μου δεν θα με ξανά άφηναν μόνη μου. Βγήκα από το σπίτι και πέρασα στο άλλο πεζοδρόμιο και έτσι ήμουν ήδη στο πάρκο. Κόιταξα δεξιά και αριστερά... πουθενά οι φίλες μου! Αυτή την φόρα, είχαν προτιμήσει να με στήσουν παρά να έρθουν και να είναι σα να μην υπάρχω! 

Έκατσα στο παγκάκι και έβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπό μου. Ξαφνικά, ένιωσα ένα χέρι να με χαιδεύει. Έβγαλα σιγά-σιγά τα χέρια μου από το πρόσωπό μου και είδα ένα κοριτσάκι στην ηλικία μου. Φορούσε ένα φορεματάκι, αθλητικά και το πιο παράξενο ... ένα σκουφάκι. '' Τί έχεις; '' Μου είπε και έκανε κάτι σαν puppy face. Της είπα τι έγινε και αυτή με αγκάλιασε. Μου είπε, ότι η οικογένεια είναι πιο σημαντική και ότι στην δική της περίπτωση η οικογένειά της την στήριξε περισσότερο. Περάσαμε πολύ ώρα μαζί, παίζοντας και γελώντας και ένιωσα ότι έκανα μια νέα φίλη. Η ώρα πήγε 8 και έπρεπε να φύγω! Με αγκάλιασε και μου είπε να μην στεναχωριέμαι και ότι αν δεν την ξαναδώ να τη θυμάμαι και να είμαι καλά. 

Περιττό να σας πω ότι δεν την ξαναείδα.. Η κοπέλα που, δυστυχώς, ποτέ δεν έμαθα το όνομά της (παράξενο ε;) είχε καρκίνο, πράγμα που κατάλαβα στην πορεία. Τώρα ζει άραγε; Δεν ζει; Πάντα θα την θυμάμαι.

Φιλάκια,Μαρία!