W moim pierwszym artykule poruszę bardzo delikatny temat, mianowicie napiszę o ludziach emo. W naszym społeczeństwie panuje pewne zacofanie, co do tego kultu.

Wszystko zaczęło się od muzyki powstałej około lat osiemdziesiątych. Emo nie ma sensu nazywać subkulturą, bo nią nie jest. Ludzie nazywani potocznie emo nie maja łatwego życia przez swoich rówieśników jak i stereotypy panujące na ich temat, zaczerpnięte z nonsensopedi. Młodzież nazywana potocznie emo nie tnie się ani nie ma zamiaru stracić życia, zazwyczaj są to samodzielni i odporni na wszystkie obelgi ludzie. Jeśli masz w swoim otoczeniu taką osobę nie obrażaj jej ani nie poniżaj, przeciwnie- spróbuj się z nią zakumplować! Nie bój się o to, że zacznie cię przytłaczać jakimiś smutnymi wywodami! Miłośnicy emo wbrew stereotypom są bardzo radośni i zazwyczaj są po prostu nastolatkami pragnącymi zwrócić na siebie uwagę.

A tu fragment z wikipedi:

Emo powstało jako reakcja na agresywny i materialistyczny styl życia amerykańskich raperów. Dotyczy to głównie popełniania przestępstw, zażywania środków odurzających, powierzchowności, braku okazywania uczuć oraz konsumpcjonizmu. Sprzeciw ten objawia także w modzie - czyste, schludne, obcisłe ubrania, nakładanie makijażu oraz zadbane fryzury będące zaprzeczeniem luźnego, ulicznego wyglądu gangsterów.

Źródła: Google, Wikipedia