Μες το ψύχος σταμάτησα να τρέχω, παρακολουθούσα την πορεία του μαχαιριού. Ξαφνικά ένας δυνατός αέρας φύσηξε και το μαχαίρι έπεσε κάτω, έμεινα έκπληκτη με αυτό που εντελώς λάθος χαρακτήρισα τύχη για εκείνον, μιας και πολύ σύντομα άρχισα να υποψιάζομαι κάτι άλλο... Mέσα σε δευτερόλεπτα ο ουρανός πήρε μια μαύρη όψη, το κρύο χιόνι εξαφανίστηκε και βρέθηκα να πατάω σε ματωμένες λίμνες. Ο άνδρας ακούμπησε κάτω την γιαγιά μου, εκείνη παραμιλούσε ενώ εκείνος ψυθίριζε διάφορα. Άρχισε να βρέχει. Η βροχή με έκανε να ξυπνήσω λίγο. Άρχισα να τρέχω προς την γιαγιά μου ουρλιάζοντας. Όταν έφτασα κοντά της ο άγνωστος είχε μεταμορφωθεί σε διάολος όπου ψιθυρίζοντας δύο λόγια με πέταξε χιλιόμετρα μακρυά, πλέων δεν ανησυχούσα μόνο για την ζωή της γιαγιάς μου, αφυδατωμένη ώρες εκεί, παγωμένη και μισολιπόθυμη νόμιζα πως είχα ήδη πεθάνει.

Μετά απο όλα αυτά τα καλά σχόλια, ενοείται πως έστειλα την συνέχεια, αν δω πάλι καλά σχόλια για την εξέλιξη του μυθιστορήματος μου, θα στείλω την συνέχεια.