Od autorki: Czytałam już Wasze podejrzenia. Dla wyjaśnień- nie kopiowałam  niczego z "13" . Sama czytałam tam  podobną historię, ale to nie to samo! Z resztą sami ocenicie.

-I znowu się udało...- Agnieszka wyglądała na wyjątkowo uradowaną.- Ale przyznać się, która nie wyrwała kodu kreskowego?

 Magdzie zaczęły drżeć nogi. Wiedziała, co się stało.

-Może pójdziemy już. Co?- Tym razem nawet nie próbowała udawać wyluzowanej.

-Oj, poczekaj.- Aga zaczęła grzebać w swojej workowatej torbie.- Proszę, to dla Ciebie.

Trzymała w rękach chustkę. "Zaraz, zaraz, to ta ze sklepu".

-Nie, nie. Nie mogę tego przyjąć.- odezwała się Magda.

-Trzymaj. Tak na miły początek.

-Dobrze, ale wyjdźmy już stąd.- Wzięła do rąk owy prezent. Dłonie miała mokre. Z każdym krokiem bała się, czy aby ktoś nie czai się za rogiem. Światła zaślepiały ją. W głowie miała ciągle dźwięk alarmu. Reszta dziewczyn wprost przeciwnie. Szły pewnym krokiem, nie oglądając się na nikogo. W końcu wyszły.

-Dziękuję za chustkę. Muszę już iść.- Dziewczyna miała największą ochotę uciec.

-A nie wpadniesz do mnie?- Zatroskała się Monika.

-Nie, sorry. Obiecałam mamie pomoc przy, przy... przy praniu. Może kiedy indziej.

-No, dobra...

Każda poszła w inną stronę.

Magda przez całą drogę nie myślała o niczym innym niż o tej durnej szkole. Zapowiadało się tak niewinnie. A teraz? Podsumowując- naraziła się już dwójce dziewczyn, a inna paczka... lepiej nie mówić. Chyba po raz pierwszy w życiu była w tak wielkiej kropce.