Είμαι σχεδόν σίγουρη πως όλοι όσοι είναι στην εφηβεία δηλαδή γύρω στα 12-18 θα έχουν αναρωτηθεί πολλές φορές ποιοι είναι πραγματικά, ποιο είναι το στυλ τους, ποια είναι τα ιδανικά τους και ποιες οι αξίες τους. Τους τελευταίους 7 μήνες είχα μπει στη διαδικασία να βρω τον εαυτό μου πιστεύοντας πως αν ξέρω ποια είμαι θα αποκτήσω την απαιτούμενη δύναμη για να ανταπεξέλθω τις διάφορες δυσκολίες της ζωής. Καθώς όμως περνάει ο καιρός κατάλαβα ένα πράγμα:

Όταν ξέρεις ποιος είσαι περιορίζεις τον εαυτό σου να "χωρέσει" σε κάποια συγκεκριμένα επίθετα που χαρακτηρίζουν το στυλ σου και αυτό σε κάνει να μην είσαι ανοιχτός σε νέες ιδέες.

Δεν θέλω να είμαι μόνο ένα " tomboy" γιατί μπορεί να έχω πολλά χαρακτηριστικά από αυτό το στυλ όμως επίσης πολλές φορές θέλω να κάνω τα "κοριτσίστικα" πράγματα. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε αλλά εγώ τουλάχιστον προσωπικά δεν μπορώ να είμαι ένα πράγμα. Είμαι πολλά και διαφορετικά πράγματα που δομούν τη Φωτεινή, εμένα δηλαδή. Πολλές φορές τα πράγματα που νομίζω πως είμαι συγκρούονται κιόλας, δηλαδή είναι αντίθετα μεταξύ τους, γιατί από την μια π.χ θέλω να είμαι ήρεμη, ευγενική κτλ κτλ αλλά από την άλλη πολλές φορές μου βγαίνει ένας πιο δυναμικός εαυτός μου και καταπατάει την λογική και τα όρια.

Πείτε μου και εσείς αν έχετε βρει ποιοι είστε ή αν λέω ασυναρτησίες σχετικά με το ότι σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας "χτίζουμε" τον εαυτό μας και ποτέ δεν θα είμαστε " ολόκληροι" καθώς κάθε μέρα είμαστε " καινούργιοι". Πραγματικά έχω μπερδευτεί. Πείτε μου τις σκέψεις σας πάνω σε αυτό το θέμα.

Φωτεινή!