Συνέχεια του πρώτου μέρους:

Ξαναγράφω το ποίημα:

 '' Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια. Και του μιλούσανε για Δράκους και το πιστό σκυλί. Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και τον άγριο λύκο. Μα στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια. Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ. Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λυκο, το σκοτάδι σκοτάδι. Του δείχνω με το χέρι τους κακούς,του μαθαίνω . Ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας. Α φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά. ''

Ο συγγραφέας μέσα από το ποίημά του, θέλει να μας πει πως πρέπει από τη νηπιακή ηλικία τα παιδιά να αποκτήσουν μια συνείδηση για το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται, να διαμορφώσουν μια άποψη και να αναπτύξουν ένα χαρακτήρα. Όταν αναφέρετε στα παραμύθια, θέλει να τονίσει πως τα παιδιά δεν πρέπει να έχουν στο μυαλό τους μια όμορφη ζωή (μιας και δεν υπάρχει γιατί δεν είναι όλα τέλεια), παίρνοντας σαν παράδειγμα τα παραμύθια. Πρέπει να έχουν την αίσθηση του κινδύνου (Τους δείχνω με το χέρι τους κακούς), να πιστεύουν στις ανώτερες δυνάμεις και στον εαυτό τους (Ονόματα σαν προσευχές) και όχι στον ψεύτικο τέλειο κόσμο και να καταλαβαίνουν τον λόγο που ζουν και την εξέλιξη τους (Τραγουδώ τους νεκρούς μας).  Με λίγα λόγια να είναι αληθινά♥

Τι άποψη έχετε;

Ελευθερία