''Πάσχιζε να σε αγαπούν και όχι να σε θαυμάζουν. ''

Ας ξεκινήσουμε το σημερινό μας μάθημα αναλύοντας την παραπάνω φράση:

Όλοι έχουμε φίλους. Ακόμη και αν δεν είναι κολλητοί, πιστεύω ότι όταν κάποιος γνωρίζει το όνομα σου και σε ποια τάξη πας, είναι υπέρ αρκετό για να τον πεις ''γνωστό φίλο''. 

Τι γίνεται όμως όταν κάποιος έχει υπερβολικά πολλούς φίλους; Όλοι τον ''ψάχνουν'' και τον αναζητούν; Όταν ασχολούνται όλοι μαζί του, είτε κρίνοντας τον (αρνητικά και ζηλόφθονα εννοείτε), είτε βοηθώντας τον; -ΝΑΙ- όλοι τον ζηλεύουμε και θέλουμε να είμαστε στην θέση του.

Όμως έχετε σκεφτεί ποτέ το γεγονός ότι όταν κάποιος έχει πολλούς φιλούς αυτοί δεν τον αγαπάνε αλλά τον θαυμάζουν; Θέλουν να του μοιάσουν, ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ πως έτσι θα έχουν την ίδια επιτυχία με αυτόν, στην κοινωνική ζωή. Αλλά αυτό είναι λάθος.

Συμφωνώ ότι τους φίλους τους αποκτάμε τώρα, αλλά όχι. Όταν μεγαλώσουμε-ΤΟΤΕ είναι που όποιος έρθει κοντά μας είναι επειδή πραγματικά τον ''ελκύουμε'' (δεν εννοώ μόνο ερωτικά).

Και θα ήθελα να ξέρετε πως πάντα πρέπει να κάνουμε παρέα με άτομα που θα εισπράξουμε από αυτά. Που θα εισπράξουμε γνώσεις και λογική. 

Τα άτομα που είναι διάσημα ασχολούνται με χαζομάρες. Μην τους μοιάσετε. Να είστε αυθεντικοί.

Και μια φράση που μου λέει κάθε φορά ο μπαμπάς μου: Το καλό δεν το αγάπανε, το ζηλεύουν.

Για αυτό πασχίστε να σας αγαπούν παρά να σας θαυμάζουν. Το θαυμάζω έχει άμμεση σχέση με το ζηλεύω.

Καλό Πάσχα - χαρείτε τις διακοπές :)

~Ελευθερία